کد مطلب:29760 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:88
گذر علی علیه السلام و یارانش به وی افتاد و دیدند كه او و بچه اش در راه، روی زمین افتاده اند. علی علیه السلام از جریان آن زن پرسید. گفتند:زن، حامله ای بوده است و وقتی جنگ و شكست را دیده، ترسیده است. [ علی علیه السلام] پرسید:«كدام یك از آن دو، پیش از دیگری مرده است؟». پاسخ داده شد:پسر، پیش از مادر، مرده است. علی علیه السلام شوهر زن را - كه پدر بچه بود - فرا خواند و از دیه پسر، دو سوم به وی داد و برای مادر بچه یك سوم گذاشت. آن گاه از طرف زن مرده، نیم ثلث دیه ای را كه آن زن از پسرش به ارث برده بود، به شوهر داد و بقیّه را به نزدیكان زن داد. [ نیز] از دیه زنِ مُرده، نصف دیه به شوهر داد كه دو هزار و پانصد درهم می شد و نصف دیه باقی مانده زن را به نزدیكان زن داد كه دو هزار و پانصد درهم می شد؛ چون زن، جز همان بچه ای كه سقط كرده بود، فرزندی نداشت. همه این دیه ها از بیت المال بصره داده شد.[1].
5779. الكافی - به نقل از حسن -:وقتی علی علیه السلام طلحه و زبیر را شكست داد، مردمْ رو به فرار گذاشتند و از كنار زن حامله ای كه در راه بود، عبور كردند. زن از آنان ترسید و بچه اش را زنده سقط كرد و بچه تشنّج گرفت و مُرد. پس از مدّتی آن زن نیز مُرد.